Friday, August 30, 2013

Countdown: één maand.

Ik weet het nog, zoals een dag als gisteren, dat we hadden besloten om op wereldreis te vertrekken. Het was in hartje Brussel, op 22 februari 2012, een woensdag. Zo goed weet ik het nog. We waren net naar een informatiedag geweest van WEP en zonder er goed over nagedacht te hebben, hadden we een hele route uitgestippelde, hebben we een prijsrekening gemaakt en waren we vol met ambities en plannen.

En nu, anderhalfjaar later, is het bijna zo ver. Nog een maand - 30 dagen - gaan we eindelijk vertrekken richting Londen om daar het vliegtuig te nemen. Er moet nog een aantal dingen geregeld worden, we praten er op facebook bijna dagelijks - dan niet, wekelijks - over, maar bij mij dringt nog niet helemaal door. Over een maand zijn we weg, tien maanden lang ga ik alle mensen rondom mij moeten missen, hoef ik mij niet meer te ergeren aan het lelijke huis op de hoek van straat. Ik denk, eenmaal aangekomen in India, de cultuurshock enorm gaat zien.

Eileen, daarentegen, is al helemaal enthousiast en is al zoveel mogelijk aan het lezen over India. Zij geeft binnenkort nog een afscheidsfeestje voor haar familie. Gezellig.

Liefs, 

Yoni en Eileen.

Friday, August 23, 2013

Ik ben zo'n twee weken geleden getrouwd. Woops?


Nu Eileen ervoor gezorgd hebben dat we een super mooie achtergrond, met nog enkele leuke toevoegingen, leek het mij leuk om nog eens een blog te schrijven. Straks denken jullie dat wij de hele tijd stil zitten en dat op slechts 40 dagen voor het groot vertrek!

De afgelopen maanden zijn we voornamelijk bezig geweest met het aanvragen van visa. We hebben namelijk een visa nodig voor India, China en Australië. De andere landen volstaat het om een paspoort te hebben. :)

Wat Australië betreft, is het heel gemakkelijk. Het enige wat we hoeven te doen, was het invullen van formulier op internet, 250 euro betalen en de visa was diezelfde dag nog goedgekeurd. Een week later kreeg ik het papier in mijn brievenbus (Eileen in haar mailbox) dat het officieel is goedgekeurd.

India, daarentegen, is de meest verschrikkelijke van de drie om in te vullen. Niet alleen willen ze weten of ik opvallende, uiterlijke kenmerken heb, maar moeten ze ook de nationaliteit weten van mijn grootouders en waar mijn ouders geboren zijn. Heel even vreesde ik zelfs dat ik mijn cupmaat moest opgeven of mijn schoenmaat. Vreselijk. En ook nog eens héél lang. Ik moest op een moment zelfs opnieuw beginnen, omdat het te lang duurde. Verschrikkelijk. 
En het is toen, op dat moment dat ik een fout heb gemaakt. Wel een waardoor ik per ongeluk getrouwd ben. Als Eileen mij er niet op had gewezen, was ik er waarschijnlijk nog steeds niet op gekomen. Het was namelijk zo dat je huidig beroep moest aanduiden. Voor ons allebei is dat nog steeds 'student'. Er werd toen gevraagd naar de inkomsten van je man of je vader. Alleen was ik zou dom om 'spouse' te interpreteren als 'echtgenoot van mijn papa' waardoor ik de inkomsten van mijn mama heb gegeven. En sindsdien ben ik getrouwd in India.

Als laatste hebben we China nog, maar die is niet zo erg als de bovenstaande. We moeten alleen nog naar Brussel om onze visa die papieren te overhandigen en dan nog eens om hem te gaan afhalen. Het wordt krap, omdat visa slechts drie maanden geldig is vanaf het moment dat ze hem hebben uitgereikt. Als we hem 12 september krijgen, is hij slechts geldig tot 12 december. We vertrekken pas vanaf 14 december naar Australië.

Verder hebben we een concreter tijdstip waarop we vertrekken: Londen, Heathrow, om 22 uur. We hebben ook al een manier gevonden om naar Londen te gaan: de bus. Het is op 30 september reeds vertrekken en onze ouders gaan ook mee. Wie nog mee wilt gaan, moet het maar even laten weten :p We komen reeds om half 8 aan, 's morgens. We hebben nog zo'n twaalf uur die dag om te vullen vooraleer we op de vlieghaven moeten staan. Twaalf laatste uur met familie. Het klinkt allemaal nog zo .. onrealistisch.

Nu is het de beurt aan Eileen :p. Raar maar waar heb ik ook een beetje te klagen over de Indische visa! En in plaatst van mijn mening in een comment te schrijven -zoals ik de voorgaande keren heb gedaan- dacht ik om mezelf een plekje toe te eigenen in Yoons post. :p
Zoals Yoon als heeft vermeld, is de aanvraag van de Indische visa tijdrovend, zeker als je niet weet wat in te vullen! Ik heb een gelijkaardig probleem gehad met deze visa als Yoni's "trouwprobleem": ze heeft ingevuld dat ze op de kosten vaar haar man leefde en ik kon dus helemaal niks invullen. :s Stel je eens voor! Ik heb noch een man noch een vader die me onderhoudt. Heeft India dus nog nooit gehoord van zelfstandige vrouwen? Zou mijn visa nu echt geweigerd worden omdat ik niet financieel ondersteund wordt door een MAN? ( Nu verwacht ik een reactie van de feministische kantje van Yoon, laat me niet in de steek! :p) Uiteindelijk heb ik eerlijk geschreven dat er geen vader/echtgenoot in mijn leven is en nu hopen dat dat genoeg gaat  zijn. 

Een ander opmerkelijk element bij de visa-aanvraag was: ze kennen drie geslachten! :D
Het is de eerste keer dat ik met zoiets in contact ben gekomen. Er bestaan dus vrouwen, mannen en transseksuelen! Hoe modern! Al bij al kan ik dus niet wachten totdat ik andere culturele rariteiten in India zal tegenkomen! 

*Slaat alvast een boek open over de geschiedenis en cultuur van India..... Meer informatie volgt*