Saturday, October 5, 2013

Buiten de lijntjes.

Wanneer je op reis gaat, kun je meestal wel een omschrijving (het is mooi/slecht, gezellig/ongezellig, ..) geven waardoor de mensen, die thuis achterblijven, een idee hebben van hoe het daar is op je vakantie. Hier, in India, is dit gewoon onmogelijk. Er zijn zoveel indrukken die je opdoet, zoveel geuren (stank) en zoveel kleuren die je rondom je ziet. In België is er een soort eenheid in onze verscheidenheid, maar in India is het gewoon een en al verscheidenheid. Je moet echt in het land zelf zijn geweest om het te snappen. Erover lezen kan je nooit echt volledig voorbereiden. 
Het meest opvallende aan India is toch wel het verkeer en het openbaar vervoer. Zoals een voormalige Britse kolonie rijden ze hier aan de linkerkant van de weg. Of .. Om iets meer correct te zijn: aan die kant van de weg horen ze eigenlijk te rijden. In België duikt regelmatig de term 'zondagsrijders' of de uitdrukking 'die hebben hun rijbewijs ook bij een pakje Dash gekregen'. Als je dat dan met de mensen hier vergelijkt, kan iedereen ofwel heel goed ofwel heel slecht rijden. (Zelfs dit is moeilijk om te zeggen :p) 
Hier .. Stoppen ze niet voor rood lichten, rijden ze niet tussen de aangeduide wegmarkeringen, kennen ze maar drie verschillende stopborden, rijdt elke soort voertuig/mens naast en door elkaar, verlenen ze voorrang aan mensen die de rotonde oprijden en afrijden, zie je nauwelijks stopborden. Het is gewoon één chaos hier in het verkeer. Eerst wilde ik nog een auto huren om zelf hier rond te rijden, maar ik ben blij dat we dit uiteindelijk niet hebben gedaan. Op de grotere wegen had het nog redelijk gegaan, maar de kleine wegen zijn het meest vreselijk van allemaal! Daar is zelfs nauwelijks iets te merken aan welke kant ze daar rijden. Links, recht. Who cares? Ze rijden waar ze een plaats vinden op de weg. 
Het is ondertussen dag drie. We zijn twee dagen (woensdag aangekomen 's morgens en donderdag) in New Delhi gebleven. Vandaag, vrijdag vier oktober, reizen we door naar een andere stad: Jaipur. Het staat bekend als de roze stad, omdat alle huizen daar roze zijn. Echt mijn ding, dus :-).
Hoe we daar geraken?
De trein. In Information Center heeft er Indiër, genaamd Max, ons heel erg goed voortgeholpen met het plannen van deze trip. Hij is echt een schat van een mens. Niet alleen heeft hij onze trip in elkaar gestoken, maar ook voor ons de treintickets gaan kopen. Wie sceptisch is en denkt dat onze treintickets niet echt zijn: de controleur is al langs geweest en we zijn niet buiten geschopt geweest. 
Maar wederom: wat een belevenis. We hadden erover gelezen en we waren gewaarschuwd, maar ik geloofde het nooit helemaal en dacht dat het lichtelijk overdreven was, die verhalen over de trein nemen in India. Als je de eerste keer de trein neemt in India is het heel verstandig om zeker een kwartier tot halfuur eerder te komen. Daar zijn wij op een pijnlijke manier achter gekomen. Slechts tien minuten voor onze trein zou vertrekken (in theorie) kwamen wij, met al onze spullen half op onze rug, aangelopen. Het is niet helemaal duidelijk aangegeven waar je de trein moet nemen en als je rondkijkt, word je al gauw aangesproken. Of je niet naar Agra wilt gaan? Waar we dan eigenlijk wél naar toe gaan als we dan toch niet naar die bekende stad gaan? Oh, maar meisjes, die trein is afgeschaft, hoor! Maar IK kan je een ticket aanbieden om naar Agra te gaan. Volg mij even naar mijn bureau. Wanneer je dan twee stappen verder hebt gezet, kom je een helderziende tegen die ervan overtuigd is dat onze tickets niet kloppen. Genius!
En dan .. Wanneer je eindelijk het perron hebt gevonden, zit de zoektocht er nog niet helemaal op! Hier is het standaard dat je zitplaats reserveert. Dus, je moet ook nog eens op zoek gaan naar het juiste wagon. Niet elke wagon is van dezelfde klasse. Wij hebben derde klasse genomen en ik voel mij echt stinkend rijk. Sinds we op de trein zaten, hebben we de krant gekregen, een flesje water, thee met alles erop en eraan en zelfs het bijpassend koekje. Er is zelfs meer dan beenruimte genoeg en mijn iPhone is momenteel aan het opladen. Het is, naar mijn gevoel, echt al een luxe. Ik kan mij alleen maar afvragen wat het moet zijn om in de eerste klas terecht te komen: misschien een voetmassage erbij? :-)


(
Geschreven op 4 oktober 
2013)

No comments:

Post a Comment